■ امروز با صائب تبریزی : دیوارِ پی‌گسسته پناه کسی مباد بخش عمومی

دنبال دل کمند نگاه کسی مباد
این برق در کمین گیاه کسی مباد

از انتظار، دیده‌ی یعقوب شد سفید
هیچ آفریده چشم‌به‌راه کسی مباد

از توبه‌ی شکسته، زمینگیر خجلتم
این شیشه‌ی شکسته به راه کسی مباد

یا رب که هیچ دیده ز پرواز بی محل
منت‌پذیر از پر کاه کسی مباد

لرزد دلم ز قامت خم همچو برگ بید
دیوارِ پی‌گسسته پناه کسی مباد

در حیرتم که توبه کنم از کدام جرم
بیش از شمار، جرم و گناه کسی مباد

صائب دلم سیاه شد از کثرت گناه
این ابر تیره پرده‌ی ماه کسی مباد