■ امروز با حضرت نظامی گنجوی : نشکنم؛ ار بشکنم، افزون شوم بخش عمومی

ما که به خود دست برافشانده‌ایم
بر سر خاکی چه فرومانده‌ایم

صحبتِ این خاک تو را خار کرد
خاک چنین تعبیه بسیار کرد

عمر همه رفت و به پس گستریم
قافله از قافله واپس‌تریم

نور دل و روشنی سینه کو؟
راحت و آسایش پارینه کو؟

برپر از این دام که خونخواره‌ای‌ست
زیرکی از بهر چنین چاره‌ای‌ست

جهد بر آن کن که وفا را شوی
خود نپرستی و خدا را شوی

من به صفت چون مهِ گردون شوم
نشکنم؛ ار بشکنم، افزون شوم