■ امروز با مهدی اخوان ثالث (م. امید) : تا ساحل سیمگون سحرگاه رفتن بخش عمومی

ای تکیه‌گاه و پناهِ
زیباترین لحظه‌های
پُرعصمت و پُرشکوهِ
تنهایی و خلوتِ من
ای شطِ شیرین پُرشوکتِ من
ای با تو من گشته بسیار
در کوچه‌های بزرگ نجابت
ظاهر نه بن‌بست عابر فریبنده‌ی استجابت
در کوچه‌های سرور و غم راستینی که‌مان بود
در کوچه‌باغ گل ساکت نازهایت
در کوچه‌باغ گل سرخ شرمم
در کوچه‌های نوازش
در کوچه‌های چه شب‌های بسیار
تا ساحل سیمگون سحرگاه رفتن
در کوچه‌های مه‌آلود بس گفت‌وگوها
بی هیچ از لذت خواب گفتن
در کوچه‌های نجیب غزل‌ها که چشم تو می‌خواند
گهگاه اگر از سخن بازمی‌ماند
افسون پاکِ منش پیش می‌راند
ای شطِ پُرشوکتِ هر چه زیباییِ پاک
ای شط زیبای پُرشوکت من
ای رفته تا دوردستان
آن‌جا بگو تا کدامین ستاره‌ست
روشن‌ترین همنشین شب غربت تو؟
ای همنشین قدیم شب غربت من
ای تکیه‌گاه و پناه
غمگین‌ترین لحظه‌های کنون بی‌نگاهت تهی‌مانده از نور
در کوچه‌باغ گل تیره و تلخ اندوه
در کوچه‌های چه شب‌ها که اکنون همه کور
آنجا بگو تا کدامین ستاره‌ست
که شب‌فروز تو خورشیدپاره‌ست؟