■ امروز با امیر خسرو دهلوی : ناخوانده سویت آمدم ... بخش عمومی

جانا، به پرسش یاد کن روزی منِ گم‌بوده را
آخر به رحمت باز کن آن چشم خواب‌آلوده را

ناخوانده سویت آمدم، ناگفته رفتی از برم
یعنی سیاست این بود فرمانِ نافرموده را

رفتی همانا وه که من زنده بمانم در غمت
یارب، کجا یابم دگر آن صبرِ وقتی بوده را

باز آی و بنشین ساعتی، آخر چه کم خواهد شدن
گر شاد گردانی دمی یارانِ غم‌فرموده را

کُشتی مرا و نیستم غم جز غم نادیدنت
گر می‌توانی بازبخش این جان نابخشوده را

ناصح، به ترک گلرخان تا چند پندم می‌دهی
چون خارخارم به نشد، بگذار این بیهوده را

پیموده ساقی در قدح بیهوشی عشاق را
گویی فزون با بنده داد آن ساغر پیموده را

دستی بسودم بر لبت، تلخی بگفتی چیست این؟
کز زهر دادی چاشنی چندین نباتِ سوده را

سودای خسرو هر شبی پایان ندارد هیچگه
آخر گره برزن یکی آن جعد ناپیموده را